Terapia fagowa. Cykl lityczny i lizogeniczny.

Arkusz maturalny z biologii rozszerzonej maj 2019 nowa formuła

Jedną z eksperymentalnych form terapii antybakteryjnej jest terapia fagowa. W preparatach
fagowych są zawarte wirusy bakteryjne (bakteriofagi) działające na określone szczepy
bakteryjne. Bakteriofag wytwarza białka adhezyny, rozpoznające receptory na komórkach
określonych szczepów bakterii, i produkuje enzymy degradujące elementy ściany komórkowej
lub otoczki bakterii. Preparaty fagowe przygotowuje się indywidualnie dla każdego pacjenta: selekcjonuje się szczep bakteriofaga, który skutecznie się namnaża i niszczy patogenne bakterie wyizolowane
z organizmu pacjenta. Preparaty fagowe stosuje się m.in. doustnie i wówczas, w celu
ograniczenia inaktywacji fagów, pacjentowi podaje się również środki zobojętniające sok
żołądkowy.

 

Na podstawie:
https://www.iitd.pan.wroc.pl/
P. Kowalczyk i inni, Terapia fagowa – nadzieje i obawy, „Nowa Medycyna”, 2/2013.

Określ, które bakteriofagi – przeprowadzające przede wszystkim cykl lityczny czy cykl lizogeniczny – są wykorzystywane w opisanej terapii fagowej. Odpowiedź uzasadnij.

Wyjaśnij, w jaki sposób niskie pH soku żołądkowego może spowodować inaktywację preparatów fagowych. W odpowiedzi uwzględnij budowę bakteriofagów.

Oceń, czy poniższe stwierdzenia dotyczące problemów związanych ze stosowaniem terapii fagowej są prawdziwe. Zaznacz P, jeśli stwierdzenie jest prawdziwe, albo F – jeśli jest fałszywe.

Terapia fagowa. Cykl lityczny i lizogeniczny.

Spośród wymienionych poniżej chorób człowieka wybierz i podkreśl wszystkie te, które wywoływane są przez bakterie.
cholera

gruźlica

malaria

odra

świnka

tężec

Wskazówki:

Wirusy, wiroidy, a także priony nie wykazują żadnych czynności życiowych poza organizmem zarażonego organizmu. Nie posiadają również typowej budowy komórkowej, a to także wyklucza je jako typowe organizmy żywe.

Wirusy, namnażają się, a nie rozmnażają. Użycie innego określenia może skutkować stratą punktów na maturze.

Materiał genetyczny jaki jest w nich zawarty to DNA lub RNA, może być on jedno- lub dwu- niciowy.

Wirusy infekują komórki organizmów zwierzęcych, roślinnych, a także bakterii. Wirusy atakujące bakterie to bakteriofagi. Warto pamiętać, że w zależności od budowy komórki, którą może infekować wirus, może on spotkać się z trudnościami. Ściana komórkowa komórek roślinnych jest dla wirusów zbyt gruba, aby mogły ją samodzielnne pokonać. Choroby wirusowe rozwijają się zwykle dopiero gdy liśc jest uszkodozny, np przez jakiegoś owada (szkodnika).

 

Zadania dotyczące wirusów:

-klasyfikacja wirusów

-szczepionki, a grypa

-wirusy roślinne, sposób infekcji

-mechanizm infekcji przez bakteriofaga

-budowa otoczki wirusa HIV

-mechanizm działania interferonu

-strategie działania wirusa HIV

 

Cykl życiowy świdrowca gambijskiego. Antygeny powierzchniowe świdrowca gambijskiego.

Arkusz maturalny z biologii rozszerzonej maj 2019 nowa formuła

Świdrowiec gambijski (Trypanosoma gambiense) to protist wywołujący śpiączkę afrykańską. Pasożytuje on we krwi różnych ssaków (np. bydła), z których może być przeniesionyna człowieka. U ssaków świdrowiec rozmnaża się przez podział komórki. Jest roznoszonyprzez krwiopijną, trudną do zwalczenia, muchę tse-tse, w której organizmie przechodzi częśćswojego cyklu życiowego. Dopiero w 2014 roku odkryto, że w cyklu świdrowca na tym etapiemoże zachodzić mejoza, a następnie – zapłodnienie. Rozmnażanie płciowe nie jest jednak niezbędne do zamknięcia cyklu życiowego tego pasożyta.

Powierzchnia komórki świdrowca jest pokryta milionami kopii jednego rodzaju białka – wysokozmiennej glikoproteiny powierzchniowej (VSG). Po wniknięciu do krwi gospodarza każde kolejne pokolenie pasożyta wytwarza inny wariant antygenu VSG o odmiennej budowie molekularnej. Do zmiany wariantu białka powierzchniowego dochodzi przez przeniesienie i rearanżację (zamianę) fragmentów genomu, w którym znajdują się sekwencje kodujące VSG.

Na wykresie przedstawiono zmiany liczebności pasożyta we krwi oraz zmiany białka powierzchniowego (VSG1, VSG2, VSG3) w kolejnych pokoleniach świdrowca we krwi
człowieka.

Cykl życiowy świdrowca gambijskiego. Antygeny powierzchniowe świdrowca gambijskiego.

Na podstawie: N.A. Campbell i inni, Biologia, Poznań 2012;
C. Conway i inni, Two pathways of homologus recombination in Trypanosoma brucei,
„Molecular Microbiology”, 45(6), 2002.

Oceń, czy poniższe informacje dotyczące świdrowca gambijskiego są prawdziwe. Zaznacz P, jeśli informacja jest prawdziwa, albo F – jeśli jest fałszywa.

Cykl życiowy świdrowca gambijskiego. Antygeny powierzchniowe świdrowca gambijskiego.

Określ, który organizm – człowiek czy mucha tse-tse – może być uważany za żywiciela ostatecznego świdrowca gambijskiego. Odpowiedź uzasadnij.

 

Żywicielem ostatecznym jest ……………………………, ponieważ ………………………………………………………..

Określ ploidalność (n / 2n) formy świdrowca występującej w organizmach ssaków.
Odpowiedź uzasadnij.

 

W organizmie ssaków występuje forma ………….. świdrowca, ponieważ ………………………………………………………..

Na podstawie przedstawionych informacji wyjaśnij, dlaczego tak trudne jest zwalczenie świdrowca przez układ odpornościowy organizmu człowieka.

 

Wskazówki i porady:

Świdrowiec gambijski wywołuje śpiączkę afrykańską. Rozprzestrzenia się poprzez wektor jakim jest mucha tse-tse.

Świdrowiec pasożytuje przede wszystkim w krwii i chłonce, ale może także występować w płynie mózgowo rdzeniowym.

Zdjęcie świdrowca gambijskiego w rozmazie krwi – link

 

Operon tryptofanowy u bakterii.

Arkusz maturalny z biologii rozszerzonej maj 2019 nowa formuła

W operonie tryptofanowym znajduje się pięć otwartych ramek odczytu (trpA–trpE) kodujących podjednostki enzymów uczestniczących w syntezie tryptofanu u bakterii.
Do sekwencji regulatorowych należy promotor, który znajduje się przed sekwencjami kodującymi trpA–trpE i stanowi miejsce wiązania polimerazy RNA. Obok promotora znajduje się operator, do którego przyłącza się aktywny represor. Białko represorowe jest aktywowane poprzez przyłączenie cząsteczki tryptofanu. Na schemacie przedstawiono działanie operonu tryptofanowego w sytuacji, gdy komórka bakterii nie ma odpowiedniej ilości tego aminokwasu.

Operon tryptofanowy u bakterii.

Zaznacz poprawne dokończenie zdania – wybierz odpowiedź spośród A–B oraz odpowiedź spośród 1.–2.

Operon tryptofanowy podlega regulacji

Operon tryptofanowy u bakterii.

Opisz, korzystając z powyższego schematu, w jaki sposób będzie działać operon tryptofanowy w sytuacji, gdy komórka bakterii znajdzie się w środowisku, w którym ma dostęp do odpowiedniej ilości tryptofanu.
…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………

Na podstawie schematu określ, jak zmieni się funkcjonowanie operonu tryptofanowego na skutek mutacji w genie kodującym białko represorowe, której efektem jest uniemożliwienie przyłączenia się cząsteczki tryptofanu do tego białka.

…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………